Trochę koloru, na przekór pogodzie;-)

W moim mieście nadal jakaś dziwna pora roku…

Coś pośredniego między wczesnym przedwiośniem, a środkiem listopada.

Z nieba cały czas coś siąpi, czasem spadnie kilka płatków mokrego śniegu.

Jednym słowem pogoda taka, że nosa nie chce się z domu wychylić;-)

Myślę, że pora zacząć przywoływać wiosnę;-)))

Wiem, że kalendarzowo, to jeszcze nieco za wcześnie.

Ale co mi tam;-)

Kiedyś, wieki temu, nastolatką będąc, przeczytałam w mojej ukochanej wówczas

\”Filipince\” (dziewczyny zbliżone wiekiem do mojego, z pewnością będą wiedziały o czym piszę;-))), otóż w rzeczonym pisemku przeczytałam, co następuje: \”wiosna przychodzi nie wtedy, kiedy wskazuje na to kalendarz, ale wtedy, kiedy się ją poczuje;-)\”

A ja tegoroczną wiosnę czuję już gdzieś tak od 3 stycznia;-)

Pora więc rozpocząć wiosenno-wielkanocne działania.

Na początek wianki, które robiłyśmy na kursie.

Frezje pachniały obłędnie (czujecie?;-)))

Wianki oklejałyśmy grubą strukturalną korą, potem w kilku miejscach umieściłyśmy mokrą gąbkę florystyczną zabezpieczoną folią i w gąbkę powbijałyśmy żywe kwiaty.

Przestrzenie miedzy kwiatami są wypełnione sianem i mchem.

Gdzieniegdzie doklejone zostały nakrapiane jajeczka i barwne piórka.

Do tego kilka szkieletowanych liści pomalowanych na żółto i…gotowe!!!