Adventus , czyli przyjście
Witajcie kochani bywalcy groszkowo-różanych progów;-)
Zaczynamy odliczanie dni do świąt…
Pierwsza adwentowa świeca w wianku już płonie.
Magiczny czas oczekiwania właśnie się zaczyna…
Mam dzisiaj dzień dosyć refleksyjny, i naszło mnie pytanie : oczekiwania na co???
Bo tak naprawdę na co czekamy?
Jak to, oburzy się zapewne większość z Was, na Boże Narodzenie przecież…
Osoby wierzące raczej nie mają z tym większego problemu, czekają na narodziny Dzieciątka, czekają na \”Maleńką Miłość\”.
Ale tak z ręką na sercu, zastanówmy się, czy komercja nie przesłoniła nam istoty rzeczy.
Czy święta mają jeszcze wymiar duchowy, czy to tylko dekoracje, pierniki, prezenty pod choinką.
Nie przeczę, że ważne i miłe, ale przecież czy najistotniejsze???
Ja łapię się na tym, że myśląc o świętach zastanawiam się, czy zdążę posprzątać, zrobić zakupy, zadbać o prezenty… A jeśli nie zdążę, to co???
Czy świat się zawali? Czy święta się nie odbędą?
Postanowiłam moi mili, że nie dam się zwariować.
Rozpoczął się właśnie czas oczekiwania na najważniejsze chrześcijańskie święta w roku i mam zamiar nie zapominać co te święta ze sobą niosą…
Przygotowania, ależ tak, oczywiście, ale bez napinki, nerwów, bez wariackiego biegu. W rytmie slow raczej;-)
I będę sobie codziennie powtarzać, że adwent to wszak czas RADOSNEGO oczekiwania. I postaram sie tę radość wnosić w każdy swój dzień. Bo tak mało jej wokół nas.
Moje adwentowe postanowienie to dzielić się radością i uśmiechem. Już dziś wysyłam ten uśmiech do Was;-)
Razem z ciepłym płomykiem pierwszej adwentowej świecy.
Spróbujmy powrócić do lat dziecinnych i po prostu cieszyć się nadchodzącymi świętami.
Bez warunków, bez ograniczeń, a co najważniejsze bez stresu i pośpiechu.
Pięknego i radosnego adwentowego czasu Wam życzę.
I do napisania.
Obiecane butelkowe choinki w następnym poście.
Serdeczności.
FLORENTYNA
