Niech no tylko zakwitną jabłonie…

Świat nie jest taki zły
Świat nie jest wcale mdły
Niech no tylko zakwitną jabłonie
To i milion z nieba kapnie
I dziewczyna kocha łatwiej

Jabłonie, kwitnące jabłonie

A jabłonie zakwitną lada chwila;-)

Póki co przyniosłam z naszego wczorajszego spaceru kilka gałązek z różowymi pąkami.

Zamieszkały w wazonie i cieszą oczy coraz śmielej wychylającymi się kwiatami.

Lubię wszelkie kwitnące gałęzie, a jabłonie chyba najbardziej.

Pewnie dlatego, że mocno kojarzą się z dzieciństwem, bo kiedy wreszcie zakwitały w ogrodzie u babci wiadomo było, że wiosna jest już naprawdę i nic tego nie zmieni;-)

No i od kwitnących jabłoni do wakacji odległość jest zdecydowanie niewielka;-)))

Kto wie, może to wspomnienie jabłoniowych kwiatów z ogrodu mojej babci zaprowadziło mnie wieki temu na studia ogrodnicze.

A jakie jabłka z tych kwiatów wyrastały, niebo w gębie. Dzisiaj już nie ma takich odmian.

Niestety nie wiem jak się nazywały, bo wtedy jeszcze wiedza ogrodnicza była ode mnie oddalona o całe lata świetlne.

Nigdy i nigdzie później nie odnalazłam takiego smaku.

Na razie jabłek jeszcze nie ma, ale kwiaty coraz

ładniejsze.

Tam gdzie lata temu odbywałam praktyki studenckie, były ooogromne połacie sadów. I organizowano święto kwitnącej jabłoni. A te ciągnące się kilometrami sady wyglądały bajecznie i pachniały zachwycająco.

Cudne to były czasy (Lucy, pozdrawiam cieplutko;-)))

Jakoś mnie tak dzisiaj wzięło na wspomnienia. Pewnie trochę dlatego, że

nie mam żadnych prac do pokazania, bo zagipsowana kończyna niestety mocno utrudnia życie.

Nawet nie zdawałam sobie sprawy z tego, że lewa ręka jest aż tak przydatna;-)

Jakoś muszę wytrzymać bez jej pomocy jeszcze trzy tygodnie.

Pocieszam się tym, że bez prawej byłoby zdecydowanie gorzej;-)

Popatrzcie jeszcze na kwitnącą jabłoń w kilku odsłonach: