Bajki z mchu i paproci;-) – Groszki i róże

Kocham las od zawsze.

Jak daleko sięgnę pamięcią.

Od czasów najwcześniejszego dzieciństwa, kiedy to tata bezlitośnie budził mnie o 4 rano i ciągnął do lasu na grzyby;-)

Torturą był pierwszy moment, kiedy trzeba było wygrzebać się z ciepłego łóżka.

Potem już tylko zachwyt;-)

Letni świt, rosa na trawie, śpiew ptaków i rzecz jasna-grzyby, które uwielbiałam zbierać.

Mój ojciec był świetnym znawcą grzybów i ich zapalonym zbieraczem.

Od dawna już spaceruje po innych lasach…

Każda wyprawa do lasu ma dla mnie zapach wspomnień.

Dzięki Tato;-)

Popatrzcie jak pięknie jest w lesie latem.

Las zupełnie blisko Wrocławia, tuż za miastem.

Wybraliśmy się tam w niedzielę w poszukiwaniu tytułowego mchu i paproci;-)

Niektórzy pewnie pamiętają, że była kiedyś taka dobranocka ze Żwirkiem i Muchomorkiem w rolach głównych;-)

Żwirka, ani nawet Muchomorka w lesie niestety nie spotkaliśmy…

Za to mchu pod dostatkiem.

Paproci nieco mniej, ale też były.

Uwielbiam mech.

Czy powyższe leśne mszane cuda to nie land art w najczystszej formie???;-)

I to samoistny, bez odrobiny ingerencji człowieka.

A las w słońcu wyglądał tak:

Grzybobranie też było, a jakże;-)

Póki co tylko okiem aparatu.

W tym lesie jadalne grzyby jeszcze się nie pojawiły.

Nie zabrakło też kolorowych owoców i moich ukochanych brzóz:

A na koniec kilka leśnych impresji:

Szkoda, że zdjęcia nie mogą przekazać zapachów i dźwięków.

Zapach i śpiew lasu jest zachwycający;-)